مو

معنی واژه مو در زبان لری و گویش بختیاری میوند را بررسی می‌کنیم

مُ

من، خود، خویش – فرد، شخص، خود، خویشتن، خویش، ضمیر، نفس، ضمیر اول شخص مفرد

  • مو برای اشاره در حالت های فاعلی، مفعولی، و اضافی به کار می رود:
  • مو حالت فاعلی:
    مو ردم ⟩ ← من رفتم.
  • من در حالت مفعولی ( غالباً به جای مونه ) : دونی سیچه مونه اخو ← دانستی چرا مرا می‌خواهد
  • من در حالت اضافی:
    قلم مو ← قلم من

ریشه‌ واژه مو :

بر گرفته از حالت اضافه در ایرانی باستان منا( manā) در اوستا منه ( mana ) ؛
در پهلوی من ( man ) ؛ ضمیر مالکی اول‌شخص، در فارسی نو بعنوان ضمیر فاعلی و مالکی، هر دو بکار می‌رود.

معادل واژه مو در سایر زبانهای ایرانی:

adam

 فارسی باستان

azem

اوستایی 

ad

در فارسی میانه ساسانی

 an 

 در فارسی میانه مانوی

  amen

  در هورامی

  men

  در مازندرانی

  az

   در کرمانجی، تالشی، ولاتی (برخی گویشها)

   a

   در سمنانی

 mnدر

  کردی سورانی 

   ima

    در لری (لرستانی و لکی) 

    Ma

    در لری (ثلاثی لرستانی) 

    Mo

در بختیاری و گویش های جنوبی لری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *